ഈ തീയൊന്നാളിയെന് മേല് കത്തിപ്പടര്ന്നിരുന്നുവെങ്കില്; ഈ ധരണിയൊന്നു വായ് പിളര്ന്നെ; ന്നെ വിഴുങ്ങിയിരുന്നുവെങ്കില് ഞാനീ ക്രൂരപാപം ചെയ്യുകയില്ലയിരുന്നെന് നാഥനെ പലവട്ടം തള്ളി പറയുകയില്ലയിരുന്നു. അയ്യോ, ഞാന് എത്രയോവലിയപാപി- യെന് നാവുകളെത്രയോ മലിനം. ഈ നാവുകള്ക്കിനിയെന്തര്ഹത വാക്കുകള്ക്കുജ്ന്മമേല്കുവാന്. ഈയരമനഭിത്തിയില് ചാരിയിരിപ്പൂ ഞാന്; ഹൃദയത്തുടുപ്പുകള് നഷ്ടപ്പെട്ടൊരു, വികലാംഗനെപ്പോലെ. എന്റെ ഗുരൂ, തള്ളിപറഞ്ഞുഞ്ഞന്; നിന്നെ, സ്വപുത്രനെപോലെന്നെ സ്നേഹിച്ചൊരാം നിന്നെത്തള്ളി; പറഞ്ഞുയീനീച ഘാതകന്. ഒരുനിമിഷമന്ധകാരം ബാധിച്ചുയെന്; നയനങ്ങളില്, ഒരുനിമിഷം മേഘങ്ങള് പൊതിഞ്ഞു; എന്റെ ചുറ്റും. എന്റെ ഗുരോ, യിനിയെന്തു കര്മ്മം ചെയ്തീടേണം ഞാനെന് ക്രൂരപാപത്തിനൊരു പരിഹാരമായി? എന് നയനങ്ങള് ബാഷ്പഗണങ്ങള്; തന് നീരുറവയായിടുന്നു. എന്റെ ഹൃദയമൊരു ശിശുവിനെപ്പോല്; തേങ്ങി കരഞ്ഞീടുന്നു. ഈ തീവേണ്ടെനിക്കീശീത- മകറ്റീടുവാന്, എന് ദേഹി തന്നെയൊരു തീഗോളമായി- യെരിഞ്ഞീടുന്നിപ്പോള്. നല്കീടും മാപ്പ് നീയെനി- ക്കെങ്കിലുമീ പാപത്തിന് താപമൊരു കനലായിയെന്നു- ള്ളിള് നീറീടുന്നെപ്പോഴും.