ഞാന് ജീവിച്ചിരിക്കേണ്ടതു എന്റെ മാത്രം ആവശ്യം ആണെന്നുള്ള സത്യം മനസ്സിലാക്കിയതു അല്പം നേരത്തെ ആയോ?, ആറിയില്ല!!. ഏകാന്തമാകുന്ന നിമിഷങല് എത്ര ഞാന് മരവിച്ചു ജീവിച്ചുതീര്ത്തു. അകലെ ഓടി ഒളിക്കുന്ന സൂര്യന് എന്റെ ഓര്മ്മ്കളില് ഇരുട്ട് പടര്ത്തി. എവിടെയും ഓറ്റപെടല്ന്റെ ചൂണ്ടു വിരലുകള് എന്റെ നേര്ക്കു നീളുന്നു. ഇന്നലകളെ തനിച്ചാക്കി നാളെയുടെ സ്വപ്നങള് തേടി ഞാന് എന്റെ യാത്ര തുടരുകയാണു, വളരേ വലിയ ഒരു ലോകത്ത് തികച്ചും ഏകനായി...............
വാക്കുകളില്ലാതെ പോവുകയാണ്, എനിക്കുവരകളില്ലാതെപോവുകയാണ്. ഒരിക്കല് ഞാന് അവയെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു, ഇന്നും മനസ്സിന്റെ അടിതട്ടില് എവിടെയൊ, എവിടെയൊ, ഞാന് അവയെ സ്നേഹിക്കുന്നു. കന്നിതെളിമഴപ്പോലെ ശുദ്ധമായിരുന്നു, ആസ്നേഹം. പക്ഷെ ഇന്നത്തെ മഴയില്, അല്പ്പം മാലിന്യം. അന്നു മഴപെയ്യ്തത് ബാല്യത്തിന്റെ ഗ്രാമത്തിലായിരുന്നു. ഇന്നു മഴപെയ്യുന്നതോ ഏതോ നഗരത്തിന്റെ നരഗത്തില്. ഈ മഴക്കൊപ്പം ഞാനും സ്നേഹിക്കാതെയും, സ്നേഹിക്കപ്പെടാതെയും പോവുകയാണ്.